Współczesność
Pod hasłem „współczesność” znajdują się zjawiska, które kształtują kulturę od II wojny światowej do dziś. Trudno pisać o epoce, która jeszcze trwa.
Po II wojnie światowej ukształtowały się 2 rywalizujące ze sobą bloki polityczno-wojskowe: Wschód – system komunistyczny) i Zachód (kapitalizm). Rozkwitowi gospodarczemu Zachodu towarzyszył rozwój liberalnej demokracji i całkowita swoboda poczynań. W państwach komunistycznych wegetowała gospodarka, wolności politycznej brakowało, politycy wyznaczali zadania sztuce (socrealizm), zaś swobodę wypowiedzi twórczej ograniczała cenzura. Zmuszała ona do twórczości aluzyjnej, opartej na inteligentnej grze z odbiorcą.
Od zmian politycznych 1989 roku świat uczy się funkcjonować w rzeczywistości pozbawionej elementu rywalizacji dwóch wrogich systemów.
Po drugiej wojnie światowej doszła do głosu filozofia egzystencjalizmu, nieco później pojawił się postmodernizm głoszący hasło destrukcji. W dziedzinie obyczajów i kultury masowej towarzyszył tym zjawiskom ruch kontrkulturowy, skierowany przeciwko tradycyjnym wartościom i zasadom, głoszący nieskrępowaną wolność i tolerancję.
Literatura i sztuka ulegały przez pewien czas fascynacji rzeczywistością, konkretem, przedmiotem, czy kulturą masową. Powstawały i dalej powstają dzieła na pograniczu sztuki i popkultury, są tworzone takie, które pasują do obowiązujących aktualnie norm, zasad oraz takie, które wywołują skandale i szokują.
A. Warhole "Marilyn Monroe" |
przedstawiciele:
Europa i świat:
- Dżuma Alberta Camusa (1947 rok)
- George Orwell i jego Rok 1984 (1949 rok)
- pierwsza emisja telewizji kolorowej (USA, 1951 rok)
- początki muzyki rockandrollowej (1954 rok)
- pierwsza definicja pop-artu (1957 rok)
- początki happeningów (1959 rok)
Polska:
- zjazd Związku Literatów w Szczecinie, ogłoszenie doktryny realizmu socjalistycznego (1949 rok)
- prapremiera 5 poetów – prasowa prezentacja wierszy Mirona Białoszewskiego, Zbigniewa Herberta i innych twórców (1955 rok)
- debiutanckie tomiki Mirona Białoszewskiego, Zbigniewa Herberta, Stanisława Grochowiaka (1956 rok)
Komentarze
Prześlij komentarz