kartka z historii

     Anton Van Dyck (1599 - 1641), to najwybitniejszy po Rubensie malarz flamandzki XVII wieku. Nawiązując do twórczości Tycjana i właśnie Rubensa, stworzył własną koncepcję portretu reprezentacyjnego, charakteryzującego się przedstawieniem całej postaci, w ciemnym stroju, na tle kotary, ogrodu, bądź architektury.     W latach 1618-20 współpracował z Rubensem, a w latach 1621-27 przebywał we Włoszech, gdzie malował portrety włoskiej arystokracji oraz kompozycje historyczne. Po powrocie do Antwerpii tworzył kompozycje religijne, mitologiczne oraz portrety mieszczan. W roku 1632 przeniósł się do Londynu, na dwór Karola I. To właśnie tam stworzył typ portretu arystokratycznego - tj. podkreślał urodę, elegancję oraz dystynkcję modelu, bez zagłębiania się w jego psychikę.       Jan, a właściwie Johannes Vermeer Van Delft (1632 - 1675), to jeden z najwybitniejszych malarzy holenderskich, czołowy przedstawiciel szkoły z Delft. Nazywany malarzem ciszy. Dziewczyna z perłą     We wczesnej twórc

      Tintoretto, a właściwie Jacopo Robusti (1518-94) - to włoski malarz, jeden z głównych przedstawicieli szkoły weneckiej XVI wieku. W Wenecji tworzył cykle monumentalnych obrazów religijnych, biblijnych i historycznych w: Scuola di S. Rocco (lata 1564-76 i 1583-87), w Palazzo Ducale (od roku 1562), w Scuola di S. Marco (od roku 1548), w kościołach, w tym m.in. w S. Giorgio Maggiore (lata 1592-94). Malował też portrety - np. Doża Pietro Loredano , portret weneckiego admirała (po lewej).      Tintoretto wykształcił indywidulany styl, charakteryzujący się dynamiką, dramatyzmem ekspresji; stosował efekty świetlne oraz skróty perspektywiczne.

     Giuseppe Arcimboldo (około 1527 - 1593) - to włoski malarz, który przeszedł do historii jako pomysłodawca łączenia portretów z martwą naturą. Przez niektórych uważany za prekursora surrealizmu, przez innych za przedstawiciela manieryzmu.      Urodził się i zmarł w Mediolanie, a początkowo malował konwencjonalne portrety. Poza owocami i warzywami chętnie wykorzystywał przedmioty codziennego użytku oraz zwierzęta.         Za życia był uwielbiany, po śmierci popadł w zapomnienie. Zanim w 1562 roku został nadwornym malarzem Habsburgów, projektował tkaniny, witraże i herby. W służbie dworu pozostał ćwierć wieku - służył Ferdynandowi I, Maksymilianowi II i Rudolfowi II. Pełnił m.in. obowiązki architekta dworu, doradzał w sprawach fortyfikacji i inżynierii wodnej, organizował cesarskie festyny, turnieje i przedstawienia teatralne.           Jeździł po świecie z monarszą sakiewką i skupował różne przedmioty do gabinetu osobliwości Rudolfa II, jak dzieła sztuki, minerały, wypchane ptaki, e

     El Greco, a właściwie Dominikos Theotokopulos (1541 - 1614) - malarz hiszpański pochodzenia greckiego, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli manieryzmu.      W latach 1565-70 przebywał w Wenecji, gdzie był uczniem samego Tycjana. (Uległ też wpływowi Tintoretto.) W latach 1570-76 przebywał w Rzymie - tam wpływ na jego twórczość mieli Rafael i Michał Anioł. Od roku 1577 działał w Toledo.     El Greco malował głownie kompozycje religijne i portrety. Wcześnie rozwinął indywidualny styl o cechach manierystycznych, przeciwstawiając tym samym założenia renesansu. Przedstawiał postacie odmaterializowane, o silnie wydłużonych proporcjach i symbolicznych gestach, potęgując tym samym nastrój i ekspresję.     Jego główne dzieła to: "Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny", "Męczeństwo świętego Maurycego", "Odarcie Chrystusa z szat", "Chrystus na krzyżu", "Zmartwychwstanie", "Sen Filipa II", "Pogrzeb hrabiego Orgaza", &