kartka z historii

     Rembrandt (1606-69) - to jeden z największych malarzy w historii. Oprócz malarstwa zajmował się też rysunkiem i grafiką. Pozostawił po sobie 280 akwafort i ponad tysiąc rysunków.     Urodził się  w Lejdzie, w rodzinie piekarza. Rodzice wysłali go do szkoły łacińskiej, a następnie na uniwersytet, jednak Rembrandt przerwał naukę i wyjechał do Amsterdamu, gdzie mieszkał aż do śmierci. W latach 1620-23 uczył się u van Swanenburga w Lejdzie i u Lastmana w Amsterdamie. Jeszcze w młodzieńczym okresie w Lejdzie powstały głównie obrazy o tematyce biblijnej i portrety.      Zawierając małżeństwo z Saskią van Uylenburgh zyskał niezależność materialną. Wielokrotnie uwieczniał swoją żonę na płótnach.      Sławę przyniósł mu grupowy portret o dość oryginalnej koncepcji, a mianowicie "Lekcja anatomii doktora Tulpa" z 1632 roku. W kolejnych dwóch latach powstało wiele portretów, głównie mieszczan. Tak zwany pierwszy okres amsterdamski (lata 1631-42) odznaczał się wielką aktywnością arty

     Peter Paul Rubens (1577 - 1640), malarz flamandzki, jeden z najwybitniejszych twórców baroku.     Od 1589 roku przebywał w Antwerpii, gdzie był uczniem van Noorta, van Veena i Verhaechta. W 1600 roku wyjechał do Włoch i wstąpił na służbę do księcia Mantui - Gonzagi, a następnie przebywał w Wenecji, Mantui, Florencji, Rzymie, Genui. W latach 1603-04 był z misją dyplomatyczną na dworze hiszpańskim, a w latach 1606-08 ponownie zjawił się we Włoszech. W tym też czasie zapoznał się ze sztuką antyczną i dziełami Michała Anioła, Rafaela, Tycjana, Veronesa, Carracich, Caravaggia. W roku 1608 powrócił do Antwerpii i został nadwornym malarzem arcyksięcia Alberta i infantki Izabeli.  Trzy gracje     Rubens założył wielka pracownię malarską, a jego uczniami i współpracownikami byli van Dyck, Snyders, Jordaens, Brueghel zwany Aksamitnym. W jego twórczości dominowała tematyka religijna i mitologiczna, zasłynął komponowaniem wielkich ołtarzowych obrazów. Wielokrotnie przedstawiał Marię i święty

     Diego Vel ázquez, a właściwie Diego Rodriguez de Silva y Velázquez (1599 - 1660) - to malarz hiszpański okresu baroku i zarazem jeden z najwybitniejszych malarzy hiszpańskich i kolorystów w dziejach malarstwa.     Do 1623 roku przebywał w Sevilli, gdzie uczył się u Pacheco (lata 1610-16). W latach 1623-60 był nadwornym malarzem Filipa IV. W czasie podróży do Włoch (najpierw w latach 1629-30 i później w 1649-50) poznał arcydzieła malarstwa włoskiego i północnoeuropejskiego.      Jego wczesne dzieła są utrzymane w tematyce religijnej i rodzajowej, a charakteryzują się ciemnym kolorytem, silnym kontrastem światłocienia i realizmem. Po osiedleniu się w Madrycie tworzył dzieła o tematyce mitologiczno-rodzajowej, ale też portrety dworskie - Filipa IV, infantów czy też błaznów. Vel ázquez wprowadził do malarstwa hiszpańskiego typ portretu konnego na tle pejzażu. Podejmował również tematykę współczesną.      Po drugiej podróży do Italii powstały obrazy infantek, charakteryzujące się delik

     Właściwie to Michelangelo Merisi da Caravagua (1573 - 1610) - Włoch, jeden z najwybitniejszych twórców wczesnego baroku, a zarazem jeden z pierwszych realistów. Jego twórczość silnie oddziaływała na malarstwo holenderskie, włoskie, francuskie i hiszpańskie XVII wieku.     Kształcił się w Mediolanie, a około 1590 roku przybył do Rzymu. Zagrożony karą za zabójstwo, w 1606 roku uciekł z Wiecznego Miasta. Przebywał na Malcie, Sycylii i w Neapolu, aż wreszcie został ułaskawiony przez papieża. O ironio, w drodze do Rzymu zmarł na febrę.     Początkowo malował tematy rodzajowe i mitologiczne, poświęcając wiele uwagi martwej naturze. W latach 1597 - 1606 tworzył nowatorskie dzieła o tematyce religijnej, w których wprowadzał realistyczne przedstawienia postaci i ludu oraz sceny z życia codziennego. Dzieła te charakteryzowały się ciemnym tłem i intensywnym kolorytem oraz dynamiczną kompozycją.      Jego bardziej znane dzieła to: "Bachus", "Chłopiec ugryziony przez jaszczurkę