kartka z historii

     Józef Mehoffer (1869 - 1946) - to jeden z czołowych przedstawicieli Młodej Polski.     Jego twórczość kształtowała się pod wpływem wiedeńskiej secesji i średniowiecznego francuskiego malarstwa witrażowego. Cechuje ją dekoracyjność linii i koloru, soczysta gama barwna, zamiłowanie do złoceń i ornamentów; wprowadził motywy alegoryczne i symboliczne. W jego twórczości główne miejsce zajmują witraże i polichromie ścienne, należące do najwspanialszych osiągnięć sztuki dekoracyjnej w Polsce: 13 witraży w katedrze we Fryburgu szwajcarskim, witraże katedry wawelskiej, polichromia skarbca na Wawelu.     Mehoffer malował obrazy symboliczne - Dziwny ogród , wnętrza - Majowe słońce , pejzaże, liczne dekoracyjne portrety - autoportrety , Śpiewaczka . Ponadto projektował również meble, dekoracje teatralne, wnętrza oraz uprawiał grafikę użytkową. Dziwny ogród

     Jan Matejko (1838-93) - malarz, najwybitniejszy przedstawiciel polskiego malarstwa historycznego XIX wieku.     W latach 1852-58 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, a w latach 1859-60 w Monachium i Wiedniu. Od roku 1864 Członek Towarzystwa Naukowego w Krakowie i wielu akademiach zagranicznych. Od roku 1873 dyrektor Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie.      Matejko odbył wiele zagranicznych podróży - w tym do Czech, Węgier, Paryża, Wiednia, Italii, Turcji, ale też po Polsce.      Od połowy lat 50. tworzył obrazy głównie historyczne, poprzedzone wnikliwymi studiami historycznymi i zabytkoznawczymi. Jego główne dzieła to: Stańczyk , Kazanie Skargi , Rejtan , Unia Lubelska , Stefan Batory pod Pskowem , Zawieszenie dzwonu Zygmunta , Bitwa pod Grunwaldem , Hołd pruski , Sobieski pod Wiedniem , Kościuszko pod Racławicami , Konstytucja 3 maja , a także cykle Dzieje cywilizacji w Polsce .      Większość z jego obrazów to ogromne kompozycje o wielkiej sile wyrazu, które cechuje połą

     Juliusz Kossak (1824-99) - polski malarz, akwarelista; ojciec Wojciecha.     Podróżował po Wołyniu, Podolu i Ukrainie malując stadniny, polowania, i podobizny koni. W latach 1853-56 przebywał w Warszawie, a od 1856 w Paryżu, gdzie zaprzyjaźnił się z Vernetem. W 1861 wrócił do kraju. Z kolei w latach 1862-68 był kierownikiem artystycznym "Tygodnika Ilustrowanego". W kolejnych latach znowu podróżował, najpierw był w Monachium i Paryżu (1867-68), później w Krakowie.      Malował sceny batalistyczne, historyczno-rodzajowe, rodzajowe, a także jeźdźców w ujęciu portretowym oraz karykatury. Głównym tematem jego prac był przede wszystkim koń. Najważniejsze dzieła to: Mohort prezentujący stadninę , Wyjazd na polowanie , Odsiecz smoleńska . Do tego dochodziły ilustracje do m.in. poematów Pola i Trylogii Sienkiewicza.      Wojciech Kossak (1857 - 1942) - polski malarz, współautor Panoramy Racławickiej; syn Juliusza.      Studiował w Krakowie, Monachium i Paryżu. Od roku 1916 był

     Jan Piotr Noblin, a właściwie Jean-Pierre Norblin de la Gourdaine (1745 - 1830) - to francuski malarz, rysownik oraz grafik przebywający w Polsce.     W latach 1772-74 w służbie Czartoryskich w Paryżu i Londynie, a od 1774 roku już w Polsce. W latach 1783-85 i ponownie 1789-90 przebywał w Arkadii koło Nieborowa, po roku 1794 bywał w Puławach i okolicy, a w 1804 roku wrócił do rodzinnej Francji.  Szlachcic polski  Norblin wykonał dekoracje rezydencji w Powązkach (zniszczone w roku 1794), plafon "Jutrzenka" w Arkadii (lata 1783-85). W latach 1777-78 ilustrował "Myszeidę" Krasickiego.      Do jego twórczości zaliczają się także liczne rysunki przedstawiające typy ludności, tj. mieszczańskie, szlacheckie i inne oraz sceny rodzajowe. Wielokrotnie rysował sejmiki polskie (lata 1785-1809) i scenę zaprzysiężenia Konstytucji 3 maja (lata 1791-1806), bitwy i sceny z powstania kościuszkowskiego.     Po powrocie do Francji rysował sceny związane z Polską na podstawie przyw

     Antonio Vivaldi (1678 - 1741) - włoski kompozytor i skrzypek, ksiądz, a także jeden z czołowych reprezentantów późnego baroku.     Jest autorem 49 oper, oratoriów, kantat, symfonii, sonat i muzyki kościelnej. Ponadto Vivaldi wzbogacił technikę gry na skrzypcach i na wiolonczeli; rozwinął formę koncertu solowego, a zwłaszcza skrzypcowego (m.in. Cztery pory roku , Burza morska , Polowanie ).     Jego twórczość zyskała na popularności w XX wieku.

     Giuseppe Verdi (1813 - 1901) - włoski kompozytor, jeden z wielkich twórców opery włoskiej.      Jego wczesne opery - Nabuchodonozor  i Ernani - nawiązywały do opery heroicznej. Dopiero jego późniejsza, dojrzała twórczość reprezentuje operę realistyczną, charakteryzującą się bogactwem melodyki - Rigoletto , Trubadur , Traviata , Bal maskowy , Don Carlos , Aida ; inne jego utwory to komedia liryczna Falstaff , a także Requiem i Stabat Mater .