Matejko
Jan Matejko (1838-93) - malarz, najwybitniejszy przedstawiciel polskiego malarstwa historycznego XIX wieku.
W latach 1852-58 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, a w latach 1859-60 w Monachium i Wiedniu. Od roku 1864 Członek Towarzystwa Naukowego w Krakowie i wielu akademiach zagranicznych. Od roku 1873 dyrektor Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie.
Matejko odbył wiele zagranicznych podróży - w tym do Czech, Węgier, Paryża, Wiednia, Italii, Turcji, ale też po Polsce.
Od połowy lat 50. tworzył obrazy głównie historyczne, poprzedzone wnikliwymi studiami historycznymi i zabytkoznawczymi. Jego główne dzieła to: Stańczyk, Kazanie Skargi, Rejtan, Unia Lubelska, Stefan Batory pod Pskowem, Zawieszenie dzwonu Zygmunta, Bitwa pod Grunwaldem, Hołd pruski, Sobieski pod Wiedniem, Kościuszko pod Racławicami, Konstytucja 3 maja, a także cykle Dzieje cywilizacji w Polsce.
Większość z jego obrazów to ogromne kompozycje o wielkiej sile wyrazu, które cechuje połączenie realistycznych obserwacji i dokumentalnej ścisłości szczegółów z przesadną gestykulacją i dynamicznymi układami kompozycyjnymi całości obrazu.
Matejko był też jednym z największych polskich portrecistów. Portrety: żony w sukni ślubnej, A. Potockiego, S. Tarnowskiego, Autoportret artysty. Ponadto wykonał jedno z największych dzieł polskiego malarstwa monumentalnego, a mianowicie polichromię w Kościele Mariackim w Krakowie. Dużą popularność zyskał cykl rysunków Poczet królów i książąt polskich oraz album Ubiory w Polsce.
Jego uczniami byli m.in. Malczewski, Mehoffer, Wyspiański.
Bitwa pod Grunwaldem |
Komentarze
Prześlij komentarz