Van Dyck i Vermeer

     Anton Van Dyck (1599 - 1641), to najwybitniejszy po Rubensie malarz flamandzki XVII wieku. Nawiązując do twórczości Tycjana i właśnie Rubensa, stworzył własną koncepcję portretu reprezentacyjnego, charakteryzującego się przedstawieniem całej postaci, w ciemnym stroju, na tle kotary, ogrodu, bądź architektury.

    W latach 1618-20 współpracował z Rubensem, a w latach 1621-27 przebywał we Włoszech, gdzie malował portrety włoskiej arystokracji oraz kompozycje historyczne. Po powrocie do Antwerpii tworzył kompozycje religijne, mitologiczne oraz portrety mieszczan. W roku 1632 przeniósł się do Londynu, na dwór Karola I. To właśnie tam stworzył typ portretu arystokratycznego - tj. podkreślał urodę, elegancję oraz dystynkcję modelu, bez zagłębiania się w jego psychikę.

     Jan, a właściwie Johannes Vermeer Van Delft (1632 - 1675), to jeden z najwybitniejszych malarzy holenderskich, czołowy przedstawiciel szkoły z Delft. Nazywany malarzem ciszy.

Dziewczyna z perłą

    We wczesnej twórczości Vermeera widać wpływy wywodzące się z tradycji caravaggionistów. Namalował też 2 krajobrazy - Widok Delf i Uliczka (1658 rok) - uważane za jedne z najpiękniejszych w malarstwie holenderskim. 

    Artysta jest chyba najbardziej znany z malowania urodziwych scen rodzajowych, utrzymanych w spokojnej kolorystyce, pełnych prostoty i harmonii, a przedstawiających głównie postacie kobiece we wnętrzu mieszkalnym oraz studia portretowe. Kto nie zna takich obrazów jak: "Kobieta pisząca list", "Dziewczyna z perłą", "Koronczarka", "Nalewająca mleko"? O tym drugim obrazie zrobiło się szczególnie głośno po filmie o tym samym tytule z 2003 roku. 

    Jego twórczość na długo została zapomniana. Świat odkrył go ponownie w połowie XIX wieku.