Aleksander Wielki
Aleksander Wielki (336 - 323 p.n.e.) powziął śmiałą myśl podbicia "całego znanego świata". Dla opanowanego tą wizją młodego władcy, wojskowego geniusza, oznaczało to wojnę z Persją.
Był synem Filipa i Olimpias. Jego nauczycielem był z kolei słynny Arystoteles, który zaszczepił w nim zainteresowania filozofią i literaturą. W kasetce, którą Aleksander Wielki stale woził ze sobą w czasie wyprawy azjatyckiej, kazał umieścić egzemplarz "Iliady", uznając go za rzecz najcenniejszą jaką posiadał.
O jego szczegółach jego podbojów można przeczytać tutaj. W skrócie napiszę tak: w ciągu zaledwie pięciu lat rozbił imperium Persów oraz poszerzył panowanie greckie po Pamir i przyszłe granice Chin. Założył ponad 70 miast i osad, w tym Aleksandrię w Egipcie, a także Kandahar w Afganistanie.
Podbitymi terytoriami rządził osobiście. Do pomocy dobierał sobie ludzi najczęściej pochodzących z macedońskiej arystokracji, choć także miejscowych. Chcąc zrównać Macedończyków i Persów, popierał mieszane małżeństwa. Sam poślubił najpierw córkę baktryjskiego księcia Roksanę, a następnie córkę Dariusza III Statejrę. Na dworze przyjął perski ceremoniał i nawet włączył oddziały perskie do swej armii.
W 324 roku p.n.e. zażądał ubóstwienia swej osoby i pomimo początkowej niechęci ze strony greckich miast, został w końcu uznany za boga. W Egipcie był czczony jako syn boga Ra.
Aleksander kładł duży nacisk na rozwój gospodarczy swojego państwa. Nakazał rozbudowę sieci dróg, a w planach miał m.in. budowę kanału łączącego Morze Czerwone i Nil.
Zmarł w wieku 32 lat.
Komentarze
Prześlij komentarz