Stanisław Staszic
Żył w latach 1755 - 1826. Był pisarzem politycznym, filozofem i geologiem. Pochodził z rodziny mieszczańskiej. Uzyskał święcenia duchowne, chociaż nie pełnił funkcji kapłańskich.
Staszic był - obok Hugona Kołłątaja - najwybitniejszym pisarzem politycznym okresu Sejmu Czteroletniego. Był również wychowawcą synów ekskanclerza Andrzeja Zamoyskiego i wykładowcą języka francuskiego w Akademii Zamojskiej.
To jeden z założycieli Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Warszawie w 1800 roku, czyli pierwszej polskiej akademii nauk. Był też jego długoletnim prezesem (lata 1808-26). Pełnił również wiele funkcji w administracji Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego.
Domagał się wzmocnienia władzy króla, dziedziczności tronu, głosowania większością w sejmie, dopuszczenia do parlamentu mieszczaństwa. Postulował rozwój handlu i rzemiosła. Zwracał uwagę na trudne położenie ludności chłopskiej.
Pisarz był żarliwym patriotą piętnującym wady społeczne i słabości, które przyczyniły się do upadku kraju. Wśród jego dzieł należy przede wszystkim wymienić traktaty polityczne: "Uwagi nad życiem Jana Zamoyskiego" z roku 1787 i "Przestrogi dla Polski" z roku 1790. Nie można także zapomnieć o pionierskiej pracy geologicznej - "O ziemiorodztwie Karpatów i innych gór i równin Polski" z roku 1815.
Komentarze
Prześlij komentarz