Adam Naruszewicz

Żył w latach 1733 - 1796. Już za życia był uznawany (obok Ignacego Krasickiego) za najwybitniejszego poetę polskiego oświecenia, a także znakomitego historyka. 

    Jezuita, który po kasacji zakonu został biskupem smoleńskim. Studiował w Akademii Wileńskiej i w Lyonie. Uczył w warszawskim kolegium jezuickim. Był związany z rodem Czartoryskich i królem Stanisławem Augustem Poniatowskim. Od roku 1771 jako redaktor naczelny "Zabaw Przyjemnych i Pożytecznych" - pierwszego pisma o charakterze literackim - propagował "nową poezję", a zwłaszcza klasycyzm, ideały epoki i jej twórców, tj. Krasickiego, Węgierskiego, Trembeckiego, Zabłockiego i Kniaźnina. 

    Naruszewicz należał do stałych bywalców obiadów czwartkowych i najbardziej zaufanych współpracowników króla. W 1778 roku ukazało się 4-tomowe wydanie jego "Dzieł", a od 1780 roku zaczęła wychodzić jego "Historia narodu polskiego", powstała z inicjatywy samego króla.  Zawarty w niej opis dziejów Polski został doprowadzony do początków panowania dynastii Jagiellonów. Po konfederacji targowickiej wycofał się z życia publicznego, głęboko przeżywając upadek Rzeczypospolitej.

    W swojej twórczości łączył wzorce barokowe i klasycystyczne, dlatego też określa się go mianem "poety przełomu". Jego dorobek literacki obejmuje satyry, wiersze programowe, ody polityczne, sielanki, jak również tłumaczenia z języka francuskiego i łacińskiego. 


Komentarze

popularne posty

Społeczeństwo Rzymu

Współczesność

Amerykańscy prezydenci

Organa władzy w Atenach i Sparcie

Młoda Polska