Michaił Bułhakow

Żył w latach 1891 - 1940. To rosyjski pisarz, autor opowiadań, powieści oraz sztuk teatralnych prezentujących rozmaite konwencje: od satyry, poprzez realizm, fantastykę, groteskę i parodię, po utwory biograficzne.

    Po studiach medycznych w Kijowie, w czasie I wojny światowej pracował w szpitalach wojskowych. Zafascynowany bardziej literaturą jak medycyną, w niedługim czasie porzucił medycynę i zaczął pisać. Podjął pracę w Ludowym Komisariacie Oświaty. W roku 1921 przeniósł się wraz z żoną z rodzinnego Kijowa do Moskwy, gdzie przez długi czas borykał się z problemami mieszkaniowymi i finansowymi. Pracował jako dziennikarz i felietonista, a także jako konferansjer w teatrze, redaktor w redakcjach czasopism i wydawnictw. Książki pisał nocami. Aktywnie uczestniczył w życiu literackim, ogarnięty, jak to w ówczesnej Rosji, rewolucją. Nie był jednak zwolennikiem przemian rewolucyjnych. Wkrótce oskarżono go nawet o sprzyjanie burżuazji.

    Na przełomie lat 20. i 30. pisarza objęto zakazem druku, m.in. na skutek rozgłosu, jakim cieszyły się jego sztuki - "Szkarłatna wyspa" i "Bieg" - krytyczne wobec polityki władz, w tym wszechobecnej cenzury.

    Niedługo po ukończeniu powieści "Biała gwardia", opowiadającej o czasach wojny domowej w Rosji, autor rozpoczął pisanie "Mistrza i Małgorzaty" - jego, jak się później okazało, najgłośniejszego i najsłynniejszego dzieła. Pisał tę powieść blisko 12 lat, a kończył poważnie chory. 

    Po śmierci Bułhakowa książka - z powodów politycznych - czekała na publikację 26 lat. Stała się jednym z najważniejszych wydarzeń literackich XX wieku.