Święty Augustyn z Hippony i Święty Tomasz z Akwinu

     Święty Augustyn żył w latach 354 - 430. Stał się chrześcijaninem dopiero w wieku 33 lat. Wkrótce potem został biskupem i przez ponad 30 lat sprawował ten urząd w swojej rodzinnej Afryce. Żył tam według ascetycznej reguły, która później miała się stać inspiracją dla licznych zakonów.

    Uczył chrześcijan potrzeby korzystania z dorobku starożytnych uczonych pogańskich. Sam był miłośnikiem filozofii Platona i korzystał w niej w objaśnianiu prawd wiary chrześcijańskiej. Uważał, że intuicja i introspekcja były drogami poznania. Do tego dochodził prymat woli nad rozumem i problem wolności woli.

    Napisał "Wyznania", czyli opowieść o odczuciach młodego człowieka wzywanego do odrzucenia wygód i przyjemności oferowanych przez życie oraz "O państwie bożym". Zostawił też po sobie liczne dzieła polemiczne. 

     Święty Tomasz żył w latach około 1225 - 1274. Pochodził z rodu hrabiowskiego. Studiował u benedyktynów w klasztorze Monte Cassino. Został dominikaninem, a następnie wykładowcą teologii i komentatorem dzieł Arystotelesa. Profesor uniwersytetu w Paryżu - Sorbony.

    Był najwybitniejszym ze wszystkich scholastyków. Stworzył systematyczny wykład wszystkich prawd i zasad wiary chrześcijańskiej wraz z ich rozumowym uzasadnieniem. Próbował także dać logiczne dowody na istnienie boga. Uważał, że rozum stanowi najwyższą władzę człowieka, zaś etyka powinna być oparta na teorii sumienia i obiektywnej wartości czynu. 

    Jego główne prace to: "Suma filozoficzna" i "Suma teologiczna".