Konstanty Ildefons Gałczyński
Żył w latach 1905 - 1953.
Urodził się i z przerwami mieszkał w Warszawie. Współpracował z satyrycznym tygodnikiem "Cyrulik Warszawski" oraz ze "Skamandrem", a później również z "Prosto z Mostu". Przyłączył się do grupy literackiej Kwadryga, która przyciągnęła go klimatem cyganerii, ale stworzył własną odmianę liryki, niepodporządkowaną żadnym programom ani tym bardziej kierunkom artystycznym.
W jego poezji mieszają się ze sobą żart, groteska, absurd. W okresie współpracy z pismem "Prosto z Mostu" pisarz pisał satyryczne wiersze polityczne - m.in. "Zima z wypisów szkolnych", "Skumbrie w tomacie", krytykujące sanacyjną rzeczywistość. Po wojnie, którą spędził w niewoli, mieszkał głównie w Warszawie. A miejscem, w którym często przebywał i pisał, była leśniczówka Pranie nad Jeziorem Nidzkim i tam też znajdują się pamiątki po poecie.
W powojennym okresie twórczości współpracował z tygodnikami "Przekrój", "Odrodzenie", "Szpilki" i publikował m.in. miniatury dramatyczne - "Teatrzyk Zielona Gęś", cykl felietonów - "Listy z fiołkiem", zbiory wierszy - np. "Zaczarowana dorożka", poematy - "Niobe", "Wit Stwosz", a także teksty piosenek, słuchowiska, przekłady i utwory dla dzieci.
Komentarze
Prześlij komentarz