Thomas Stearns Eliot

Żył w latach 1888 - 1965. To poeta, dramaturg, eseista i myśliciel anglo-amerykański. 

    Urodził się w USA, gdzie jego angielscy przodkowie osiedlili się w XVII wieku. Po studiach na Uniwersytecie Harvarda, gdzie poznawał grekę, łacinę, filozofię starożytną i współczesną oraz literaturę angielską i francuską, wyjechał do Europy. W Paryżu słuchał wykładów Bergsona, a w Londynie zyskał po raz pierwszy swymi utworami uznanie świata literatury.

    W 1915 roku na stałe osiadł w Wielkiej Brytanii. 12 lat później przyjął brytyjskie obywatelstwo.

    Już pierwsze utwory przyniosły mu miano nowatora poezji anglojęzycznej. Zrezygnował z subiektywizmu w wyrażaniu uczuć. W sztuce domagał się ładu, a w literaturze powściągliwości, aluzyjności oraz dialogu z wielkimi dziełami przeszłości. Światową sławę przyniosła mu wydana w 1922 roku "Jałowa ziemia" - najgłośniejszy poemat XX wieku. 

    Inną jego słynną powieścią jest wydany w 1935 roku "Mord w katedrze" - dramat poetycki nawiązujący do wzorów tragedii greckiej.

    Życie osobiste pisarza było naznaczone chorobami: ojca, żony, która zmarła w zakładzie dla nerwowo chorych, jak również jego własnymi dolegliwościami. Ostatnie lata życia spędził u boku swojej drugiej żony, jego wieloletniej sekretarki.

    W 1948 roku został uhonorowany Nagrodą Nobla.