Dante Alighieri

     Dante Alighieri (1265 - 1321) urodził się we Florencji w rodzinie arystokratów. Kiedy miał 9 lat spotkał Beatrice, wówczas 8-letnią córkę Folca Portinariego. Zakochał się w niej od pierwszego wejrzenia i choć jego miłość nigdy nie została odwzajemniona, to była dla niego źródłem inspiracji. Jego najsłynniejszym dziełem jest Boska komedia - poemat o treści religijno-politycznej, w którym Dante dał wyraz swoim poglądom politycznym, filozoficznym i moralnym.

    W 1302 roku za działanie w opozycji w stosunku do tych, którzy sprawowali władzę we Florencji, został skazany na wygnanie. Odmówiono mu pozwolenia na powrót do kraju w roku 1311, a w roku 1315 zaocznie skazano go na śmierć. W roku 1316 sam Dante odrzucił propozycję powrotu. Uniósł się honorem. Ostatecznie osiadł w Rawennie, gdzie zmarł i gdzie do tej pory znajduje się jego grobowiec. Florentczycy na próżno starali się o sprowadzenie do rodzinnego miasta pośmiertnych szczątków słynnego poety.

    Dante był związany z heretycką sektą Fideli d'Amore, łączącej elementy doktryn gnostyków, katarów oraz trubadurów. W swej twórczości nie dopuszczał żadnej inspiracji poza natchnieniem jakim była dla niego Beatrice. Jest to szczególnie widoczne w takich dziełach jak: "Nowe życie" (1290-95), Pieśni (1290-1300), czy "Boska komedia". 

    Z dala od rodzinnego miasta pisał traktaty polityczne i naukowe, w tym rozprawę o języku włoskim.

    Jego "Boska komedia" powstawała przez dwa dziesięciolecia. Tak naprawdę tytuł "Komedia" pochodzi od samego autora. Określenie "boska" dodał zachwycony dziełem Boccaccio. Poemat składa się z 3 części: Inferno (Piekło), Purgatorio (Czyściec) i Paradiso (Raj), z których każda zawiera 33 pieśni. Przez piekło i czyściec prowadzi Dantego Wergiliusz, a po raju oprowadza go Beatrycze. W zaświatach autor spotyka różne postacie historyczne i literackie, których dusze umieszcza na różnych szczeblach w zależności od ich win / zasług. 

XVI-wieczne brązowe popiersie, Neapol