Kornel Makuszyński
W wieku 14 lat zaczął pisać wiersze. Ich pierwszym recenzentem był sam Leopold Staff. Makuszyński opublikował pierwsze wiersze w lwowskim dzienniku „Słowo Polskie”, mając 16 lat. Od 1904 był członkiem redakcji tego dziennika i recenzentem teatralnym.
Studiował polonistykę i romanistykę na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Podróżował do Włoch, należał do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Literatów i Artystów Polskich we Lwowie, w ramach którego w 1907 został członkiem wydziału. W latach 1908-10 kontynuował studia romanistyczne na Sorbonie w Paryżu. W 1910 roku poznał we Lwowie studentkę Uniwersytetu Lwowskiego Emilię Bażeńską, która zaprosiła go do Burbiszek na Litwie, majątku swego brata Michała Bażeńskiego - z rodu szlacheckiego von Baysen-Bażeński, a która niedługo potem została jego żoną.
Po zakończeniu wojny Makuszyński wraz z żoną, zamieszkali w Warszawie, gdzie jego literacka kariera nabrała tempa. W 1926 roku Emilia zmarła. Rok później pisarz ożenił się po raz drugi. Jego wybranką została śpiewaczka Janina Gluzińska.
Po wybuchu II wojny światowej, podczas oblężenia Warszawy w 1939 niemiecka bomba trafiła w budynek, w którym mieszkał, i zniszczyła jego rękopisy oraz zbiory sztuki. Sam Makuszyński cudem ocalał, lecz stracił wszystko, w tym rękopis Drugich wakacji szatana, planowanych do wydania w grudniu 1939. Okupację niemiecką przeżył w Warszawie, podczas powstania warszawskiego współpracował z prasą powstańczą, potem przez obóz w Pruszkowie dotarł do Krakowa i w listopadzie 1944 zamieszkał na stałe w Zakopanem.
Po 1945 objęty został objęty zakazem publikacji i poddany szykanom. W Zakopanem żył w zapomnieniu. Zajmował niewielkie mieszkanie i żył bardzo skromnie; żona udzielała lekcji muzyki. Zmarł w 1953 roku.
Jego słynne książki to: "Szatan z siódmej klasy", "Panna z mokrą głową", "Awantura o Basię", "Przygody Koziołka Matołka", "Szaleństwa panny Ewy", "O dwóch takich, co ukradli księżyc".
Komentarze
Prześlij komentarz