Kazimierz Przerwa-Tetmajer
Żył w latach 1865 - 1940.
Urodził się w Ludźmierzu na Podhalu. Znał góry i folklor góralski, był zapalonym taternikiem, a swoją miłość do gór wyrażał zarówno w młodopolskich lirykach, jak i pisanych stylizowaną góralską gwarą opowiadaniach. Był przyrodnim bratem malarza Włodzimierza Tetmajera, a ciotecznym Tadeusza Boy-Żeleńskiego.
W okresie Młodej Polski cieszył się ogromną popularnością, kobiety go adorowały, podziwiano jego twórczość za wirtuozerię słowa i śmiałą lirykę erotyczną. Wyspiański uwiecznił go w swoim "Weselu" pod postacią Poety. W okresie międzywojennym jego sława przygasła, a choroba psychiczna uniemożliwiła mu pracę pisarską. Pod koniec życia stracił wzrok, żył w biedzie i samotności. Zmarł jako bezdomny nędzarz w okupowanej przez Niemców Warszawie.
Jego wiersze, a szczególnie druga seria "Poezji" wydana w 1894 roku, wywarły duży wpływ na postawy młodopolskich artystów. Pisał także dramaty - "Judasz", "Zawisza Czarny", "Rewolucja" oraz cykle prozatorskie - "Legenda Tatr", "Na skalnym Podhalu".
Komentarze
Prześlij komentarz