Paul Verlaine

Żył w latach 1844 - 1896. Francuski poeta, którego życie świadczyło o rozdarciu pomiędzy potrzebą spokoju a próbami wyrwania się ze znienawidzonej stabilizacji i poszukiwaniem mocnych wrażeń.

    Swoim postępowaniem manifestował niezależność artysty od norm obyczajowych. Szokował opinię publiczną. Do legendy przeszła jego ekscentryczna przyjaźń z młodym poetą, Jeanem Arthurem Rimbaudem, zakończona dramatyczną kłótnią i postrzeleniem tego drugiego. Verlaine trafił do więzienia, gdzie przeżył nawrócenie na wiarę katolicką i odrodzenie wewnętrzne. Potem przez kilka lat pracował w zawodzie pedagoga, poszukując wewnętrznego spokoju. Mimo wszystko wrócił jednak do alkoholu i dawnego trybu życia. Umarł w biedzie i samotności, wyniszczony nałogami i chorobami. 

    Jeszcze za życia cieszył się rosnącą sławą poetycką, także poza granicami Francji. Skupiał wokół siebie francuskich artystów dekadentów, którzy uważali go za swojego mistrza i nadali mu tytuł "Księcia Poetów".

    Jego utwory cechują się wyjątkową melodyjnością. Nic dziwnego, że były popularne wśród muzyków, którzy wykorzystywali jego wiersze jako teksty piosenek.

    Debiutował "Poematami spod znaku Saturna" w roku 1866.