Bolesław Prus
Tak naprawdę Aleksander Głowacki herbu Prus. To człowiek-orkiestra: pisarz, prozaik, nowelista i publicysta okresu pozytywizmu, a także współtwórca polskiego realizmu, do tego kronikarz Warszawy, myśliciel i popularyzator wiedzy, jak również działacz społeczny, propagator turystyki pieszej oraz rowerowej. W skrócie: jeden z najwybitniejszych i najważniejszych pisarzy w historii literatury polskiej.
Żył w latach 1847 - 1912.
Tematem większości jego wczesnej twórczości było przedstawienie krzywdy społecznej w opozycji do zamkniętego w swoim świecie ziemiaństwa (np. "Anielka"). W tym też czasie Prus był świadkiem wielu ludzkich tragedii, a także niesprawiedliwości społecznej spowodowanej zderzeniem z wczesnokapitalistyczną gospodarką. Autor pisał o tym zjawiskach. Nie upiększał ich, po prostu poddawał analizie i ocenie.
Jego pierwszą dużą powieścią była "Placówka" - ukazująca się początkowo na łamach czasopisma „Wędrowiec”. Następnie w 1890 roku ukazała się w wydaniu książkowym "Lalka". Potem Prus napisał powieść społeczno-obyczajową "Emancypantki, aż wreszcie swoją jedyną powieść historyczną pt. "Faraon", gdzie przedstawił, na tle fragmentu historii starożytnego Egiptu, mechanizmy władzy, państwa i społeczeństwa.
W 1909 roku wydał powieść "Dzieci", w której poddał krytyce rewolucję rosyjską 1905 roku.
Jego śmierć przerwała prace nad ostatnią, niedokończoną powieścią "Przemiany"
W latach 1953 - 1970 ukazało się w 20 tomach wydanie "Kronik".
Komentarze
Prześlij komentarz