Aleksander Fredro

    Ten komediopisarz, poeta, pamiętnikarz i wolnomularz tworzył w epoce romantyzmu. Jest uważany za najwybitniejszego komediopisarza w historii literatury polskiej. 

    Żył w latach 1793 - 1876.

    W 1809 roku, mając 16 lat, zaciągnął się do armii Księstwa Warszawskiego. Później był w wojsku Napoleona. Dokładnie 3 lata później wziął udział w wyprawie Napoleona na Moskwę, za co też otrzymał Złoty Krzyż Virtuti Militari. W latach 1813-14 przebył całą kampanię napoleońską jako oficer ordynansowy w sztabie cesarza, po czym w roku 1814 został odznaczony Krzyżem Legii Honorowej, a po abdykacji Napoleona w 1815 roku wrócił do domu i gospodarował w rodzinnym majątku Bieńkowa Wisznia. Wstąpił do lubelskiej loży wolnomularskiej.

    W 1818 roku napisał swoją pierwszą komedię "Pan Geldhab". Miał wówczas 25 lat. 

    W 1828 roku, po - uwaga - 11 latach starań, poślubił w kościele w Korczynie właścicielkę zamku w Odrzykoniu, Zofię de domo hrabiankę Jabłonowską, primo voto hrabinę Skarbkową. W tym samym roku, po śmierci ojca, przejął i pomnożył odziedziczony majątek. Był już wtedy autorem kilkunastu komedii. 

    W 1829 roku wstąpił do Towarzystwa Przyjaciół Nauk, a rok później brał udział w pracach Obywatelskiego Komitetu Pomocy dla Powstania, który został utworzony we Lwowie. W 1832 roku przechowywał w swoim majątku dwóch powstańców z Wielkopolski, którzy w obawie przed represjami ze strony władz pruskich schronili się w Galicji. W 1839 roku otrzymał Honorowe Obywatelstwo Miasta Lwowa.

    W 1839 roku przerwał działalność literacką pod wpływem ataków krytyki i na kilkanaście lat zaprzestał twórczości, pisząc jedynie w latach 1846-48 pamiętniki z czasów napoleońskich "Trzy po trzy". Wreszcie w 1854 roku wznowił działalność komediopisarską, lecz równocześnie podjął decyzję o niepublikowaniu i niewystawianiu swoich dzieł w przypadku żądania jakichkolwiek zmian w ich treści.

    Czynił starania o budowę w Galicji pierwszej linii kolejowej, organizował Towarzystwo Kredytowe Ziemskie i Galicyjską Kasę Oszczędności.

    Zmarł we Lwowie. 

    Jego słynne dzieła to m.in.: "Paweł i Gaweł", "Mąż i żona", "Zemsta", "Nowy Don Kiszot, czyli sto szaleństw", "Śluby panieńskie, czyli Magnetyzm serca"

Komentarze

popularne posty

Społeczeństwo Rzymu

Kultura czasów stanisławowskich

Instytucje republiki rzymskiej

Nathaniel Hawthorne

Schubert