Niccoló Machiavelli

     Żył w latach 1469 - 1527. Włoski pisarz polityczny, poeta, historyk i dyplomata służący interesom rodzimej Florencji. Twórca pojęcia racji stanu. Zwolennik ustroju republikańskiego. 

    Odbywał liczne podróże i misje dyplomatyczne. Spotkał się z królem Francji Ludwikiem XII, cesarzem Maksymilianem I, jak również z papieżem Juliuszem II. Po dojściu do władzy rodu Medyceuszy i upadku Republiki Florencji w 1512 roku został oskarżony o spisek, uwięziony i torturowany. Po wyjściu z więzienia skoncentrował swoje pasje polityczne na pisaniu traktatów, z których większość wydano pośmiertnie. 

    Punktem wyjścia dla jego rozważań była analiza społeczno-politycznej rzeczywistości. Swojej wiedzy nie czerpał z uczonych ksiąg, ale właśnie z własnych doświadczeń i obserwacji. 

    Swoje poglądy wyłożył w traktacie politycznym "Książę", wydanym w 1532 roku. To wnikliwy obraz mechanizmu działania władzy państwowej, jak również wskazówki, jak tym państwem rządzić. Machiavelli uważał, że aby polityk był skuteczny w działaniu, musi postrzegać innego człowieka takim jakim jest, a nie takim jakim być powinien. W jego przekonaniu ludzie są z natury zmienni, kłamliwi, chciwi, tchórzliwi i zdradliwi. Aby władca mógł skutecznie rządzić, musi wzbudzać w poddanych strach oraz - dla dobra państwa - musi w wielu wypadkach postępować niemoralnie. Dobro państwa mogło nawet uświęcać okrucieństwo i zbrodnię.

    Najwyższym celem dla Machiavellego było całkowite zjednoczenie Włoch i wyzwolenie kraju spod wpływów obcych monarchów. 

    Od jego nazwiska wywodzi się nazwa doktryny politycznej - makiawelizm.