Eliza Orzeszkowa
Od czasów szkolnych przyjaźniła się z Marią Konopnicką. W majątku pierwszego męża na Polesiu prowadziła działalność filantropijną, zajmowała się oświatą wśród ludu. W czasie powstania styczniowego aktywnie włączyła się w pomoc powstańcom. M.in. udzieliła schronienia Romualdowi Trauguttowi i osobiście przewiozła go do granicy Królestwa. Po upadku powstania męża pisarki zesłano na Syberię, a jego majątek skonfiskowano. Orzeszkowa zamieszkała w rodzinnej posiadłości pod Grodnem, a później przeniosła się na stałe do Grodna.
Zaangażowana w akcje społeczno-kulturalne oraz polityczne znosiła wiele represji ze strony władz carskich. W swojej twórczości literackiej podejmowała aktualne problemy społeczne epoki.
Popularność przyniosły jej następujące powieści: "Meir Ezofowicz", "Marta", "Cham", "Dziurdziowie" i oczywiście ta najsłynniejsza, czyli "Nad Niemnem" - wydana w 1888 roku. Ponadto napisała zbiory opowiadań: "Panna Antonina", "Gloria victis", "Z różnych sfer", "W zimowy wieczór", jak również artykuły publicystyczne.
Dwukrotnie zgłaszano jej kandydaturę do literackiej Nagrody Nobla.
Komentarze
Prześlij komentarz